Available in Greek

Σύνοψη:

Ένας σκακιστής σκοτώνεται σε μια πλατεία της Νέας Υόρκης και μεταφέρεται στη Μικρή Ζωή, μια μεταθανάτια κατάσταση με περιορισμένη χρονική διάρκεια. Εκεί θα κληθεί να ανασυγκροτήσει το μυθιστόρημα 4001 του Αυστριακού Ρόμπερτ Κράους και να διαπιστώσει αν ο συγγραφέας βρίσκεται σε κάποιο σημείο του άγνωστου αυτού τόπου. Ο Αργός σίδηρος, μέσα από μια διαδοχή προσεκτικά σκηνοθετημένων επεισοδίων, οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα δυστοπικό, παραληρηματικό ταξίδι με θέμα τον ίλιγγο της μνήμης, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.

Summary EN:

When a chess player is fatally shot in New York’s Union Square, he is transferred to the planet of Little Life, where he gets, like everyone there, ten more years to live. Shortly after his arrival, he is tasked with reconstructing 4001, a novel by Austrian author Robert Krauss, and embarks on a search to find out whether Krauss has ended up in Little Life. Through a series of striking episodes, Crude Iron takes the reader on a delirious journey spun in the vertigo of memory, literature, and cinema.

Κριτικές:

Δεν νομίζω ότι έχει γραφτεί στα ελληνικά μυθιστόρημα που να μοιάζει με τον Αργό Σίδηρο του Σωφρόνη Σωφρονίου. Επιπλέον είναι πάρα πολύ δύσκολο να κατατάξει κανείς το βιβλίο σε κάποιο αναγνωρίσιμο κειμενικό είδος. Γιατί λοιπόν είναι τόσο ξεχωριστός ο Αργός Σίδηρος; Η συνοπτική απάντηση είναι τρισχιδής: λόγω ύφους, λόγω χρήσης της διακειμενικότητας και λόγω εύρους πεδίου. – Φοίβος Παναγιωτίδης (Πρόεδρος Τμήματος Αγγλικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κύπρου)
Ο Αργός Σίδηρος είναι ένα από τα πιο παράξενα μυθιστορήματα που θα διαβάσετε ποτέ. Η αφήγηση του Σωφρονίου είναι μωσαϊκό: οι αναφορές, τα σύμβολα, τα θέματα, οι φιλοσοφικοί προβληματισμοί έρχονται, παρέρχονται και επανέρχονται αιφνιδιαστικά και απρόοπτα, καθώς σχηματίζεται σιγά-σιγά η μεγάλη εικόνα. Η δύναμη των επιμέρους εικόνων, η φωτογραφική ακρίβεια και η τόλμη των σκηνώνείναι εκπληκτική· το πύκνωμα των συνειρμών και η εν γένει ισχύς του οράματος ξεφεύγουν μακράν από την πεπατημένη του ελληνόφωνου μυθιστορήματος. Ο Αργός Σίδηρος είναι ιδεώδης λογοτεχνική μεταφορά για την πρώτη ύλη αυτού που μάθαμε να αποκαλούμε μνήμη (αυτό δηλαδή
που μένει, που αποθησαυρίζεται), το οποίο όμως, μακράν του να είναι «αντικειμενικό», είναι (ενδεχομένως) επικίνδυνα υποβολιμαίο και (σίγουρα) εξόχως ευεπίφορο προς την αλλοίωση, τη φθορά και εν τέλει την εξαΰλωση. –Αντώνης Κ. Πετρίδης (Καθηγητής Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου)
Με γλώσσα άκρως ιδιοσυγκρασιακή έως και αποσπασματική, με αφήγηση που δημιουργεί εξπρεσιονιστικές εικόνες εμπρηστικής ισχύος και με πλήθος διακειμενικές αναφορές, οι οποίες εγκιβωτίζονται μέσα στο δικό του corpus, ο Σωφρονίου δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τα όρια της αφηγηματικότητας και να συναιρέσει ασύμβατους χρόνους, τόπους και ιστορίες μέσα στην μεγάλη χοάνη της Ιστορίας. Ως αποτέλεσμα, στον Αργό Σίδηρο ο Σωφρονίου κάνει μια καταβύθιση σε ένα έρεβος που μόνο ο Ιερώνυμος Μπος θα μπορούσε να εικονοποιήσει. –Διονύσης Μαρίνος, bookpress.gr
Ο λογοτεχνικός κόσμος ανέμενε μ’ ενδιαφέρον το επόμενο βήμα του. Ήρθε με τον Αργό Σίδηρο, ένα μυθιστόρημα σε διαφορετική δομή, ύφος και γλώσσα. Αναμετριέται με τα όρια της αφηγηματικότητας και πραγματεύεται τη μνήμη και τον κατακερματισμό της από τις σύγχρονες μορφές της τεχνολογίας, μέσα από το πρίσμα των νευροεπιστημών. –Γιώργος Σαββινίδης, Εφημερίδα Φιλελεύθερος
Όλος ο Αργός Σίδηρος ασχολείται με αυτή την εμμονή του σύγχρονου ανθρώπου να ζήσει για πάντα νέος. Η μάταιη και αλαζονική αυτή προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα να στρεβλώνεται και να διαταράσσεται ο χρόνος, όπως και η δυνατότητα του ανθρώπου να αφηγείται. –Γιώργος Πινακούλας, Νέο Πλανόδιον
Ο Σωφρονίου δανείζεται τη χρήση των διακεκομμένων σεκάνς από τις τεχνικές των αρχών του 20ού αιώνα στο σοβιετικό και γερμανικό σινεμά, για να προσθέσει στον Αργό Σίδηρο κίνηση, θερμική ενέργεια και εναλλασσόμενους ρυθμούς. Η φόρμα του βιβλίου φαίνεται να ακολουθεί με έναν παράδοξο τρόπο τη δόμηση του εγκεφάλου, επίτευγμα που ο συγγραφέας το αντλεί από την εμπειρία του στις νευροεπιστήμες. Επιπρόσθετα, οι πιο πάνω τεχνικές συνοδεύονται από μια προσεκτικά ενορχηστρωμένη μουσικότητα που διαπερνά το κείμενο και τα ηχητικά στοιχεία που συνοδεύουν τον αναγνώστη. –Σέτα Αστραίου Καρύδη, Περιοδικό OKW